İki çocuk annesi olarak ilk önce şunu diyebilirim ki.
Her çocuk farklıdır.
Her anne - baba farklıdır.
"2 Yaş Sendromu" dediğimiz aslında Dil, Motor ve Zihinsel gelişimin en hızlı olduğu dönemlerin birine karşılık geliyor. Böylelikle çocuk bu süreçte birçok değişimi aynı anda yaşıyor.
Bebeklikten - çocukluk dönemine geçiş aslında.
Bir çok çocukta rastlanan o belirtileri biz de yaşadık ve geçirdik tabi ki.
Yeme - içme düzeninde ki değişimleri, yerli - yersiz ağlama krizleri, inatlaşmalar, uykuya direnmeler .. vs. İlk çocuk her annenin acemiliğidir biraz.
İkinci çocukta tecrübe edindim ben de bir çok şeyi.
Ve anladım ki ben ne kadar sakinliğimi koruyabilirsem her kriz anını o kadar rahat atlatabiliyoruz. Tabi ki bu hep mümkün olamayabiliyor, öyle anlarda da ben 5 dakika tek kalıp sakinleşmeye çalışıyorum :) o esnada çocukta daha iyi olabiliyor genelde.
Şunu da söylemeliyim ki sarılmanın etkisi büyük.
İki çocuğum da öfkelenip, ağladığında hep sarılmaya çalıştım. Hala da öyle.
Bunu yaparken onlarla hep konuştum.
Artık ikisi de 2 yaşını geçti, atlattık. Yenilerini yaşıyoruz :)
Ve birbirimize kızdığımızda onlar da gelip sarılmayı öğrendiler :)
Her şey geçiyor.
Loğusalık gibi , uykusuzluk gibi, sıcak bir kahve içemediğimiz anlar gibi, iki yaş sendromu gibi.. Bir çocuk yetiştirirken yaşanan her zorluk gerçekten geçiyor, buna inanın.
O andan itibaren daha mutlu bir anne oluyorsunuz.
Tabi ki de burada yazdığım her şey sadece "benim yaşadıklarım" , "benim hissettiklerim" , "benim tecrübelerim" .
En başta da yazdığım gibi ;
Her çocuk farklıdır.
Her anne - baba farklıdır.
Sevgiler,
Tanem
Instagram : tanemakpinar
