21 Haziran 2017 Çarşamba

Çalışan Anne ...

Çalışan Kadın ve Çalışan Anne ..

Doğum yapana kadar "çalışan kadın" dım.
2014 Yılından beri "çalışan anneyim" ...
İkisi de çok farklı, ikisi de zor. 
Ev hanımı olmanın zorluğunu da geçirdiğim iki doğum izninde iyice anladım :) Fakat benim için en zor olan iki çocuktan sonra çalışan anne olmaktı.

Emir 8 aylıkken işe başlamıştım.. Ve hiç alışamam, ondan ayrılamam gibi hissediyordum.
Çook çok zor oldu ama 1 hafta sonra işe alışmaya başladım, ben yokken ağladığını bile düşünmek benim ağlamam için bir sebepti :)
Emir büyüdükçe ben sabahları evden parmak ucuma basıp resmen kaçarak çıkıyordum.. Çünkü uyanırsa arkamdan ağlıyordu.
Bende onun arkasından :)
Sonra ikinci bebek doğdu .. Anne yine evde :)
Doğum iznimden önce Emire hep anlattım neden evde kalacağımı ve sonrasını..
Gayet güzel anlıyor ve çok mutlu oluyordu.

"Hayatımın en güzel iki dönemi, doğum izinleriydi" 

Hiç aksini düşünmedim.. Evet çok zor günlerimiz de oldu ama her zorluğa rağmen çok çok güzeldi.Çocuklarımın annesi olarak evdeydim.
Her sabah gözlerini açtıkların da ilk beni gördüler.
Emir birlikte kahvaltı yapmaya bayılıyordu .. "Sen hep evde kal" derdi.

Eymen 6 aylık olduğunda yeniden işe başladım..
Bu kez daha da zordu. İki çocuğu arkanda bırakıp işe gelmek, ikisini de ayrı ayrı düşünmek, ikisi için de her şeyi eksiksiz yapmaya çalışmak..

İşe başladıktan bir süre sonra bir çok şey düzene girdi.
Ben her sabah erkenden işe geliyorum, Emir ve Eymen'e Babaanneleri bakıyor, Emir saat 12:00 de evimizin sokağında ki kreşe gidiyor 17:30'a kadar.
18:30'a da da ben eve gelmiş oluyorum.

İş yerindeyken zorluğu ayrı, eve geldikten sonra zorluğu apayrı..
Çünkü ; 
Bütün gün iş güç derken bir aklım da hep onlarda oluyor ve çok özlüyorum.
Akşam olup eve gittiğimde biri bir bacağıma, diğeri öteki bacağıma sarılıyor.
Eymen (14 aylık) sürekli kucak istiyor, onu görünce Emir de (3 yaşında) beni kucağına al diyor.
Bazen ikisini de alıyorum :)
Genel de eve gidip yemek yapmam gerekiyor, 10 dakikalık yemek 1 saatte anca oluyor.
Eymen uyuduğundan hamur oynuyoruz veya suluboya yapıyoruz.
Eymen yanımızdayken de onun da katılabileceği aktiviteler yapmaya çalışıyoruz.
Bazen de en sevdiği oyuncakları önlerine koyuyorum 10 dk kadar oynuyorlar sonra yine yanıma :) Emir mutfakta bana yardım etmeyi çok seviyor, aslında sorumluluk almayı. 
Örneğin makarna yaparken karıştırmayı, salata yaparken malzemeleri dolaptan çıkarmayı, sofra hazırlamayı ...vs. 
Böyle zamanlarda da Eymen en sevdiği mutfak çekmecelerini karıştırıyor :)

Hafta içi akşamlarımız hep aynı ;
Yemek hazırlama, Sofra hazırlama-toparlama, çocuklarla oyun, çocukları giydir, yıka, alt temizleme, uyku öncesi süt+kitap okuma ve gece uykusu.. derken biz de çook yorulmuş oluyoruz zaten.

Hafta sonları ise ;
Sadece iki günlük tatilimiz olduğu için nereye gitsek, ne yapsak, ne alsak şaşırıyoruz çoğu zaman..
Ama çok fazla evde durmadığımız da doğru.
En çok gittiğimiz yer anneanne :) orada olunca çocukların  kuzenleri de oluyor ve güzel vakit geçiriyorlar.
Parklar ve piknik alanları da sık gittiğimiz yerler arasından tabii ki :)
Zaman zaman avm'lere de gittiğimiz oluyor. ( kısa süreli olarak :)

Bunların dışında bir de çalışan annenin geceleri geç saatlere kadar uyumayarak yapması gereken, temizlik, ütü ve çamaşır var tabi ...
Sonrası yorgunluk.
Ama;

Bütün uykusuzluk ve yorgunluklara rağmen hep ne diyoruz ŞÜKÜR!
Evlat sahibi olabildiğimiz için, Anne olabildiğimiz için, Sağlıklı oldukları için...


Sevgiler,
Tanem








Pancake halleri ..

  Merhabalar, Günümüz hayat şartları ile bloğuma uğrayıp, yazma sürelerim gittikçe uzuyor..  Günümüz hayat şartları ne demek? Yani; Bitmeyen...